آداب رمضان در اقوام ایرانی
ماه رمضان در فرهنگ ایرانیان در هر منطقه و استان از جایگاه ویژه ای برخوردار است
جایگاهی که موجب پیدایش آداب و رسوم خاصی درهر منطقه ای از ایران شده .آدابی که همگی آنها تا به امروز باقی نمانده اند اما آنقدری که باقی مانده است پیشینه ای قدیمی دارند
من در بخشهایی به آداب ورسوم چند منطقه از ایران میپردازم که بخش اول آن خوزستان میباشد و آن را به همسر عزیزم –دوست خوبم سارای مهربان و همه دوستان خونگرم و مهربان خوزستانی ام تقدیم میکنم
خوزستان درادامه مطلب
در نخستین روز از ماه مبارک رمضان کوچک ترهای خانواده به دیدن بزرگترها میروند و حلول ماه را تبریک میگویند
زنان و دختران سفره افطار را با شیرینی های محلی مانند : رنگینک (خرما و آرد)/ لگیمات (آرد سفید – تخم مرغ – آرد برنج- ماست و آب) شعریه (رشته های شعریه- کره – شیر عسلی) حلوای مسقطی و معسل و فرنی آماده میکنند و به همراه آب داغ و نبات و چای به روزه داران می دهند
شیرینی –خرما و فرنی معمولا در هر سفره افطاری باید باشد و کمتر سفره ای بدون آنها دیده می شود
غذای محلی رایج در میان مردم عرب خوزستان در این ماه "مفتح" می باشد که غذای چرب از راسته گوسفند با ادویه جات خاص است
در مراسم روضه خوانی که در 30 روز ماه رمضان درخانه ها و اغلب حسینیه ها برگزار میشود پذیرایی با قهوه مخصوص عربی است که در ظرف کوچکی بنام "دله " سرو میشود
بختیاریهای خوزستان نیز مانند بقیه اقوام این منطقه ماه مبارک رمضان را با دید و بازدید و تبریک حلول این ماه آغاز میکنند و بر سفره هایشان انواع آش و حلوا و رنگینک دیده میشود
همچنین در این قوم رسم بر این است که در آغاز ماه مبا رک به دیدن اقوامی میروند که تازه درگذشته ای دارند و برای آنها هدایایی شامل گوسفند آرد – برنج – و چند طاقه پارچه به رسم تسلی میبرند
مرجان مامان ریحانه